The colorful wolf

Woei, vandaag heb ik een nieuwe digitale camera gekocht! We zijn naar Akihabara geweest (alweer), waarna ik eigenlijk het plan had om nog wat in Tokyo te gaan doen, maar ik had er eigenlijk geen zin meer in (en de rest ook niet), dus we zijn vroeg naar huis gegaan. Het is nog een hele klus om een digitale camera te kopen. Tenminste, als je ook nog moet vertalen voor Yu Huan die helemaal geen Japans kent en allerlei vragen heeft voor de verkoper. Toch is het op de 1 of andere manier goed gekomen en hebben we allebei een nieuwe digicam gekocht :) Ik heb de Minolta Dimage X1 gekocht, waarvan je de vreselijk irritante website hier kan vinden.

Ik heb eigenlijk niet echt vooronderzoek gedaan over hoe goed deze camera was, maar het was de goedkoopste 8 megapixel compact-camera die ik kon vinden. Ik heb inmiddels alweer op internet gelezen dat de camera wat meer last heeft van ruis dan je zou mogen verwachten, maar de foto's die ik tot nu toe ermee gemaakt heb zijn beter dan die van mijn oude Minolta DImage 7 (die trouwens ook behoorlijk last had van ruis). Ik zal er binnenkort eens even flink wat foto's mee maken om te kijken of hij een beetje goed werkt. Een pluspunt is wel dat de prijs ongeveer net zo laag was als de laagste prijs die ik op internet kon vinden voor de camera, en zelfs nog een stukje goedkoper als je de korting meerekent.

Het kopen bleek vrij lastig omdat de winkel een speciale kortingsactie had. Het leek er in de eerste instantie op dat je 15 procent korting kreeg op de camera, maar na uitgebreid overleg met de verkoper (die trouwens maar een paar woordjes engels kon) bleek dat die korting betekent dat je zoveel procent van de prijs op een speciale kortingskaart gestort krijgt, waarna je na een dag pas met behulp van die pas dingen kan kopen in de winkel. Gelukkig toevalligheidje: ik probeerde de verkoper te vragen of de aangegeven prijs de prijs was met korting of zonder korting, maar hij begreep me verkeerd en gaf ons 7 procent extra korting :) Als we geen werkvisum hadden konden we de camera's zelfs nog goedkoper krijgen ivm belasting, maar dat lukte niet omdat we beiden een werkvisum hebben. Op een gegeven moment vroeg de verkoper aan mij of we voor school in Japan waren. In zijn gebrekkig Engels verstond ik alleen 'sku-ru' wat waarschijnlijk 'school' betekent in het Engelse vocabulair van de verkoper. Het belachelijke is alleen dat ik niet zeker wist waar hij het over had en dus in net zo gebrekkig Japans moest vragen of hij 'gakkou' (school) bedoelde... Oftewel: de Nederlander vraagt in het Japans of de Japanner in het Engels zegt wat de Nederlander denkt dat hij bedoelt. Denk daar maar even over na :)

Ik heb Akihabara voorlopig ook wel weer even gezien. Ik ben er nu drie keer heen geweest en ik heb denk ik alle belangrijkste winkels en zaakjes wel gehad. Ik moet er binnenkort wel weer heen als ik gebruik wil maken van mijn korting, omdat ik nog een memory card wil kopen voor mijn nieuwe digicam, wat me 7700 yen (ongeveer 60 euro?) kan schelen als ik die bij dezelfde zaak koop. Volgens weekend maar weer heen dan... Ik was eigenlijk half nog van plan om te kijken of er nog leuke anime-dvd's waren, maar Jose en Aaron hebben me beschermd tegen (van?) mijn kooplust, dus ik heb nog wat geld over deze week :O Intussen hebben ze zelf wel allerlei mooie artbooks en gundams gekocht :'(

Oh ja, dat was ik bijna vergeten: Japanners zijn echt zo enorm gadgetgeil, dat is echt geweldig om te zien. Ik zal je twee voorbeelden geven. We waren op het perron aan het wachten op de trein, maar dat duurde nog even en er stopte eerst een andere trein voor ons: de shinkansen oftewel de bullettrain. Dat is een hypermoderne trein die met TGV-snelheid door het land raast. Wij zaten een beetje verveeld en slaperig te kijken naar alle mensen die uitstapten, toen we opeens de stoelen zagen bewegen! Het leek op een soort van stoelendans waarbij alle bankjes in de trein opeens begonnen rond te draaien. Eerst draaide de helft van alle bankjes waardoor ze tegenoverelkaar stonden, en daarna draaide de andere helft zodat ze allemaal de andere kant op waren gericht. En dat allemaal volautomatisch, zodat de passagiers de goede kant opkijken als de trein dezelfde kant van het station weer uitrijdt. Prachtig om te zien. Het tweede wat me opviel was een parkeergarage in Akihabara, waarbij ze een geniale manier hadden om je auto te parkeren. Ik zal er niet teveel van beschrijven, want ik heb een filmpje online gezet waar je kan zien hoe het werkt. Briljant.