The colorful wolf

Zondag, Chinees nieuwjaar vieren in Yokohama. Met bijna iedereen van het Voice Interface Project, zo hadden we afgesproken. Dat bleken wat minder mensen te zijn dan gepland, want een aantal mensen had redelijk lang doorgehaald in Tokyo zaterdagnacht. Zodoende waren we met 3 man en 1 vrouw, en net de enige mensen die ik nog niet zo goed kende :'( De groep bestond uit David, een Taiwanees die een paar jaar in Canada heeft gewoond en aan de noordkant van het gebouw werkt. Hij doet niet hetzelfde werk als ik dus ik zie hem niet zo vaak. HanJoong, een Koreaan die hetzelfde werk doet als ik, maar om geen enkele reden eigenlijk heb ik nog niet zoveel met hem gepraat. Op weg naar het station heb ik wat met hem gepraat over manga en het blijkt dat we daarin wel wat dingen gemeen hebben. Tot slot was er Joanne Li, uit Hong Kong, die meestal uithangt met de Koreanen en niet met de europeanen. Een interresant groepje dus. Ik weet in ieder geval dat ik niks gemeen heb met Joanne (doet me een beetje denken aan mijn zusje, qua irrigrens) en dat David zijn vrienden heel selectief uitkiest. Oh ja, mijn eerste keer naar Yokohama!

Aangekomen in Yokohama namen we de metro naar Chinatown, waar het feest zou beginnen om 3 uur 's middags. Wij waren te vroeg, dus voordat we de metro namen leek het Joanne leuk om even voor kleding en tassen te gaan kijken in het winkelcentrum in het station. Hoi hoi. Dat winkelcentrum bleek niet goedkoop te zijn trouwens (Prada,Gucci etc.) :O En waarschijnlijk ook een beetje buiten haar bereik als ze hetzelfde salaris krijgt als ik (of minder).

In Chinatown bleek het een beetje druk te zijn toen we er aankwamen net voor drie uur. En met een beetje druk bedoel ik dat je niet eens genoeg ruimte had om jezelf om te draaien zo vol was het. De grote straat was zo volgepakt met mensen dat het een half uur duurde voor ons om twintig of dertig meter dichterbij de festiviteiten te komen. De hoofdattractie was een draak, die een beetje over de straat rondhuppelt en wat vuurwerkknalletjes laat horen. Sorry dat ik niet zo enthousiast klink, maar het was vast een stuk leuker als ik niet als sardine in blik tussen alle mensen vastzat... Uiteindelijk ging de draak de andere kant op en liepen alle mensen terug. Dwars door ons heen. Ik weet nu ook hoe het voelt om bijna door een menigte onder de voet gelopen te worden :x

Gelukkig kwamen we de draak nog een keer tegen een tijdje later in een ander (en rustiger) gedeelte van Chinatown. Dat zag er wel indrukwekkend uit, en ik heb vandaag weer genoeg filmpjes en fotootjes geschoten :) Daarna waren de festiviteiten eigenlijk wel afgelopen en bleef er alleen een hele drukke wijk over met wat Chinese winkels en veel te dure restaurants. De prijzen in alle restaurants waren 3 tot 4 keer zo hoog als in de rest van Japan :O Maar nu we er toch waren wilden we wat Chinese cuisine proberen. Tegen die tijd kwamen we ook de rest van de europeanen en koreanen van het werk tegen, dus waren we uiteindelijk met 9 man voor het eten.

Chinees eten lijkt in de verste verte niet op Chinese restaurants in Nederland. Dus. We hadden de hele bovenverdieping van het restaurant voor ons alleen; blijkbaar hadden we het enige rustige restaurant uitgekozen in heel Chinatown. Het eten smaakte goed: Tofu, Garnaal, Bamboeachtig iets, Pittig dingetje en nog veel meer vage Chinese dingen. Het was alleen een beetje weinig naar mijn zin, helemaal voor 2000 yen (15 euro ongeveer), wat een redelijk dure maaltijd is voor onze gewoonten. We zaten trouwens aan een ronde tafel met in het midden een grote ronde schijf die je kan ronddraaien, waar alle borden en gerechten op gezet worden. Nadat de bordjes op de schijf waren geplaatst door de ober wilde Jose een filmpje maken met zijn camera van de draaischijf. Hij zette de camera in filmstand op de hoge stapel met bordjes en begon aan de schijf te draaien. Dat moest natuurlijk steeds sneller en sneller, totdat het misgaat natuurlijk :O Door de snelheid vlogen er een paar borden en kommetjes vanaf, tegen een glas water aan :O :O Dat ging gepaard met een hele hoop gerinkel en geroep van ons, dus even later kwam een ober eraan lopen die even vriendelijk tegen ons zei dat we de boel niet zo hoog moesten opstapelen en niet zo hard aan de schijf moesten draaien :O Nadat het misging stopte Jose de schijf zo snel mogelijk, en dat deed hij zo perfect dat zijn camera perfect zijn rode en verembarasste hoofd filmde :D Wat voor ons een grappige situatie was, was voor de ober wat minder grappig, maar er was gelukkig niks kapot gegaan :D


Bij gebrek aan wat te doen zijn we na het eten maar naar de arcade's gegaan om wat spelletjes te spelen. De arcade in Chinatown bleek bijzonder interresant want er was een heel gaaf spelletje waarbij je tegen de computer kon boksen. Met bokshandschoenen. Het spel registreert alle bewegingen die je maakt als je de bokshandschoenen vast hebt, dus je kan je tegenstanders slag ontwijken en zelf op creative manier je tegenstander in elkaar slaan. Jose had er zin in en sloeg een paar keer hard tegen de glasplaat voor het scherm aan, maar hij had weer geluk want alles bleef weer heel :O Daarna liet een Japanner ons even zien hoe het moet. Hij ramde zijn tegenstander keihard in elkaar, en elke keer bij de knockout-slag liet hij een kreet horen waardoor de hele arcade zijn kant opkeek. KIIIYAAAAAA! of zoiets :O ik heb er een filmpje van gemaakt in ieder geval, voor de collectie leipe Japanners, die nog steeds groeit :)

Oh ja, ik heb van mijn ouders vernomen dat er toch meer mensen dan alleen zij en ik die mijn blog lezen, dus bedankt voor de belangstelling :)