The colorful wolf

Voordat jullie het vergeten: de foto's van Hokkaido staan hier nog steeds! Kijk er ff naar voordat ik ze weghaal, want mijn webruimte is niet oneindig!

http:///Hokkaido

En hier zijn de foto's van de trip die we dit weekend gemaakt hebben. Izu!

http:///Izu/

Een reisverslagje! Daar is het wel weer eens tijd voor. Het afgelopen weekend hebben Kamil, Martin, Amyko en ik een auto gehuurd en we zijn naar Izu gereden. We vertrokken op zondag, en maandag was een nationale feestdag, dus iedereen was vrij ^_^.

We hadden aardig wat in de planning voor de eerste dag, maar uiteindelijk hebben we een paar uur in de file gestaan. Izu zelf is tussen de 50 en 100 kilometer weg, maar het duurt dik 4 uur om er te komen..

Izu staat bekend als toeristische trekpleister voor heel Japan, en voornamelijk de mensen die van Tokyo komen, omdat het net in het bereik ligt voor Tokyonezen als weekendtripje. De reden waarom mensen erheen gaan moge duidelijk zijn na het zien van de foto's: het is een haast tropisch gezicht, zelfs in februari. De kustlijn is prachtig, de bergen zijn prachtig, en bovendien zit het vol met onsens, oftewel publieke heetwaterbaden die opgewarmd worden met vulkaanwater.

We hebben het rustig aan gedaan de eerste dag. Lunch en rondkijken in Atami, waarna we weer op pad zijn gegaan naar Shimoda, waar ons hotel zich bevond. Uiteindelijk was het al donker toen we arriveerden. Dat was overigens niet zo gek laat, maar het is gewoon zo vroeg donker in Japan...

Het hotel vinden was nog interresant overigens. De GPS navigatie gaf aan dat we er al waren, maar het enige dat we konden vinden was een amerikaans restaurant.. We hebben wat rondgelopen op zoek naar het juiste huisnummer, maar helaas zijn de Japanners niet zo snugger om bijvoorbeeld zoiets als straten en huisnummers te hebben. In plaats daarvan hebben we een buurtnummer, en een huisnummer dat ergens in die buurt zit, maar niet op een logische volgorde. Uiteindelijk hebben we het maar in het restaurant gevraagd, en daar was iemand die ons de goede kant op kon wijzen.

Het hotel. Interresant. Kamil en ik waren lopend op zoek gegaan naar het hotel terwijl Amyko en Martin in de auto wachtten op ons. Het hotel leek meer op een groot Japans huis dan op een hotel. We liepen binnen, en het duurde even voordat de obaa-san (oude vrouw) ons begroette. Ze liet ons onze kamer zien, dat niet veel meer was dan een grote kamer met tatami matten en verder niks. Er was een TV, een kapotte airco en een minigaskacheltje die we alleen maar mochten aandoen als we in de kamer waren, en niet 's nachts. 's nachts vroor het overigens, en dit huis had houten muren..

Die avond hebben we gedineerd in het amerikaanse restaurant in de buurt, dat een behoorlijk goede hamburger serveerde. Met Goudse kaas :O Voor het slapengaan zijn we nog naar het strand gelopen. Het was pikkedonker en er was helemaal niemand, maar het was absoluut de moeite waard. Er ligt niks ten zuiden van Izu. Alleen de oceaan. De sterren waren zo helder! Zo helder heb ik ze nog nooit gezien. Ik wou dat ik daar foto's van kon maken, maar helaas is mijn camera niet zo goed. Ik kan alleen maar zeggen dat het wel twee keer helderder was dan de sterren in Nederland. Erg mooi.

De volgende morgen werden we heel vroeg wakker, tegen 6:30, en tegen 7:30 waren we weer op pad. We zijn weer naar hetzelfde strand gegaan, en in de morgen kan je er wel goede foto's maken :) Daarna zijn we doorgereden langs de kust naar Irozaki, het meest zuidelijke punt van Izu, met een paar hele mooie rotsformaties. Tegen de tijd dat we daar aankwamen was het nog erg vroeg. Helemaal aan het meest zuidelijke puntje was een soort van 'attractiepark', maar dan zonder attracties. En zonder een park. Er was wel een vuurtoren. Er was helemaal niemand, en zelfs de parkeerplaats was nog gesloten. We hebben de auto voor de ingang van de parkeerplaats gezet en we zijn gaan lopen. We waren aardig hoog in de bergen/heuvels, en we konden eigenlijk geen kustlijn zien. Dat veranderde nadat we om de heuvel heen waren gelopen, en getrakteerd werden op een werkelijk prachtig uitzicht op de kust van Izu. Ik laat de foto's wederom hun werk doen en ik houd me hier verder stil :) Dit was absoluut het hoogtepunt van de hele reis.

Daarna zijn we doorgereden naar de Kawazu Nanadaru, oftewel de zeven watervallen van Kawazu. We hebben een route dwars door de bergen genomen, en ik moet zeggen dat het me behoorlijk beviel om door de bergen te rijden. Lekker actief bezig en een stuk leuker dan filerijden. Niks te klagen over de auto trouwens, een Honda Fit. Een automaat, maar met een leuk knopje op het stuur die er een lekkere semi-automaat van maakt, die je met flippers achter het stuur bedient. Na een tijdje raak je helemaal gewend aan het ritme van de auto en de bergweg, en gaat het allemaal lekker vlot :) Jammer dat we alleen geen bergen hebben in Nederland...

De zeven watervallen bleken niet helemaal wat we verwacht hadden. We (ik tenminste) verwachtten een plek midden in de bergen, met weinig mensen, met een mooi lang pad waar je een flinke wandeling langs moest maken om alle watervallen te bezoeken. Helaas, het bleek een toeristische trekpleister vol met oude Japanse mensen die daar het publieke bad bezochten en fotootjes maakten van de watervallen. Het lange wandelpad bleek te bestaan uit een vlak pad, en alle watervallen waren binnen een half uurtje loopafstand. Magoed, het zijn nog steeds watervallen, en de natuur daar is prachtig, dus veel hadden we ook niet te klagen. Behalve dan dat alle Japanners daar in casual kleren rondliepen en wij in volledige bergbeklimbepakking aankwamen.. We hebben in ieder geval mooie watervallen gezien en mooie foto's gemaakt :)

En dan de lange weg terug. De zeven watervallen zitten ongeveer in het midden van Izu, en we moesten helemaal terug naar Atsugi. We hebben een route door de bergen terug genomen, die helaas niet filevrij was. Gelukkig is Kamil soms slimmer dan het navigatiesysteem, en hij adviseerde alternatieve routes om het verkeer te omzeilen. De helft van de tijd lukte het, en de andere helft niet. Maar we hebben in ieder geval interresante wegen gezien. Er was een vrij brede weg door de bergen, waar opeens een file begon. We zagen een bordje genaamd 'old road' en Kamil zei dat we die ook konden volgen. Zo gezegd zo gedaan. De 'old road' ging na 1 bochtje opeens megasteil de berg op, en na de volgende bocht veranderde die van tweebaans asfalt naar een grintpad waar nauwelijks 1 auto op kon rijden :O We hebben stug doorgereden op de 'old road' (van het jaar 1700 ofzo? WTF!) totdat we weer bij de grote weg aankwamen. En zo hadden we nog meer van dit soort detours onderweg. Het houdt je bezig in ieder geval, wat een welkome afwisseling is, aangezien ik de enige was met een internationaal rijbewijs en dus de hele tijd moest rijden. Ik ben in ieder geval gewend aan het links rijden nu. Nog steeds maf dat het stuur aan de rechterkant zit :X

Het was in het begin van de avond dat we terug in Atsugi aankwamen, waar we een benzinepomp moesten opzoeken. De eerste mislukte, omdat het navigatiesysteem aangaf dat het een pomp was, maar het was een conbini. De tweede was gesloten, en de derde was een flink eind weg.. Naja, allemaal gelukt en we hebben de reis perfect afgesloten met een lekkere portie sushi. Japan is gaaf!