The colorful wolf

Een blogpost in het Nederlands :) Tja, ik zeg altijd dat ik niks te melden heb, want voor mijn gevoel is dat zo. Maar na een tijdje gepraat te hebben met iedereen hier in Nederland realiseer ik me dat er nog steeds vrij veel in mijn leven gebeurt, en dat jullie nog graag willen horen wat voor maffe dingen er nog steeds in Japan gebeuren. Het valt me niet meer zo op dat ze allemaal korter zijn, beleefd zijn en workaholics zijn. Daar kan ik prachtige anekdotes over vertellen, maar als er iets gebeurt dat hiermee te maken heeft vergeet ik het meestal gelijk, omdat ik er al aan gewend ben.

Maar goed. Japan dus. Het is nog niet voorbij. Overmorgen ga ik weer terug. Terug naar een leven van gekheid en vrijheid, voor zolang dat kan duren. Ik geef het toe, ik ben dol op mijn vrijheid daar. De vrijdag dat ik aankom ga ik direct met een paar vrienden weer op reis. Van het vliegveld pak ik de bus naar huis, pak mijn koffer uit, pak mijn rugzak in, en ik ga weer op pad. De bergen in: Takayama. En Matsumoto, en misschien nog wat anders. Ik laat de planning aan mijn vrienden over.

De wisseling van de wacht. Zo heet dat dan in het Nederlands. Alle stagelopers van vorig jaar gaan weer naar huis, en er komen weer nieuwe mensen aan. Na mijn eerste jaar in Japan keek ik daar positief tegenaan, want ik had een goede ervaring gehad het jaar ervoor, en ik begon net een beetje in mijn element te komen. Toen kwamen de nieuwe mensen, en daar bleek ik ook goed mee overweg te kunnen. Dit jaar kijk ik er wat minder vrolijk tegenaan. Ik heb echt het gevoel dat ik echt alles al gedaan heb wat er te doen valt. Het is in ieder geval een heel ander gevoel dit jaar. Maar goed, er zijn nog altijd wel 1 of 2 dingen die ik wil doen in Japan, of in de buurt daarvan :) Het wordt in ieder geval een interessant jaar :D

Japanse cultuur? Daar heb ik weinig mee eerlijk gezegd. Ik word er weinig mee geconfronteerd eigenlijk. OBW vroeg mij hier een aantal vragen over, en ik kon weinig antwoorden, omdat ik er weinig van meekrijg. Het vaste groepje buitenlanders dat wij waren vorig jaar had een eigen cultuur, en hun eigen gewoonten. Die gewoonten kwamen overeen met geen enkele andere cultuur, omdat wij de invloeden van de stagelopers van vorig jaar en de invloed van de Japanse cultuur mixten met onze eigen culturen. Het resultaat was een levensstandaard waar we ons allemaal prettig bij voelden. Die standaard verandert elk jaar met elke groep mensen. Het afgelopen jaar was ik voor een heel groot deel verantwoordelijk voor het zetten van die standaard eigenlijk, en ik ben absoluut niet van plan om dat dit jaar weer te doen.

Zomaar aangesproken worden op straat. Dat gebeurt in Japan alleen maar als je er extra veel uitziet als een domme buitenlander die de weg kwijt is. Spontaan een gesprek beginnen in de trein, of zelfs iets meer zeggen dan alleen 'hallo' als je elkaar ergens passeert, dat gebeurt sporadisch in Japan. Hier kom ik mensen tegen op de fiets, en ze beginnen spontaan over de natuur, of dat het zulk mooi weer is, of dat ze een fietstocht aan het doen zijn. In de stad praten wildvreemden met elkaar in de bus of bij de bushalte. Mooi is dat. Dat ga ik wat meer opzoeken in Japan.

Morgen wat vrienden ontmoeten en mijn koffer inpakken. Donderdag weer terug. Vrjdag aankomen en weer op reis tot zondag. Dan een weekje vrij, wat genoeg reden is om wat andere spontane trips te maken, of, al dan niet spontaan, wat oude bekenden op te zoeken in Japan :)

En in September weer aan het werk... :'(