The colorful wolf

De laatste dag van Kyoto :'( Ik begon net een beetje te wennen aan de kamer en het slapen tussen 2 jongens in (bleh :P). De airco was erg fijn vannacht, want Aaron en ik werden tegen 3-4 uur 's nachts wakker omdat het dik 30 graden was en de stomme airco niet ophield met verwarmen. Naja, spullen gepakt, uitgecheckt en op weg naar Himeji. Onderweg hebben we nog even een tussenstop gemaakt op het station van Kobe, waar we na Himeji zouden terugkomen om steak te eten :) Op het station hebben we onze weekendtassen achtergelaten in een locker zodat we ze niet de hele dag hoeven mee te slepen.

De treinrit naar Himeji was bijzonder prettig. We hadden mooi weer, en de trein gaat helemaal langs de kust. Halverwege is er een eiland dat verbonden is met het vasteland met een gigantische brug. Ik had er graag even willen kijken, maar we hadden er eigenlijk helemaal geen info over, en ook geen tijd. Misschien iets voor een volgende keer.

Eenmaal aangekomen op het station van Himeji bleek de stad niet bepaald hetzelfde te zijn als wat ik me had voorgesteld. Ik verwachtte een of andere kleine spookstad als Horyuji, maar het bleek een mooie, schone grote stad te zijn. Ik vond Himeji in ieder geval een stuk mooier als de andere steden die ik tot nu toe gezien heb (Tokyo, Kyoto, Osaka etc.), puut gebaseerd op de paar straten die ik daarvan gezien heb natuurlijk :D. De locatie van Himeji is ook erg mooi, tussen de bergen en de zee in, en het heeft natuurlijk zijn grootste toeristenattractie: het kasteel. Als Nara het grootste gebouw heeft en Horyuji het oudste gebouw, dan heeft Himeji zeker het mooiste gebouw. Zodra je het station uitstapt kijk je uit over een hele lange brede winkelstraat. Aan het eind van de winkelstraat kan je het gigantische kasteel zien dat boven alles uitsteekt.

Het was vandaag trouwens weer vreemd weer. De lucht was bijna helemaal helder, maar we waren een paar kleine sneeuwwolkjes. Zo konden we mooi van al het zonlicht genieten terwijl het sneeuwde. Helaas sneeuwde het niet zo veel als ik graag had gewild :(

Ik kan eigenlijk nog uren doorgaan over Himeji, maar omdat mijn verwoordingsskills niet zo goed zijn houd ik hier maar op :| Neem maar van mij aan dat het heel mooi was. De foto's vertellen de rest wel. En dit moet ook een reisverslag blijven, en geen geschiedenisboek :P

Na Himeji zijn we teruggegaan naar Kobe om de legendarische Kobe steak te proberen. Kobe schijnt de beste of een van de beste biefstukken ter wereld te hebben. Men zegt dat het vlees klaargemaakt wordt in bier, dat koeien speciaal gefokt worden en gehouden worden alleen om het lekkerste vlees op te leveren etc. Ik heb nog veel meer geruchten gehoord en ik heb geen flauw idee wat waar is en wat niet, maar het zou lekker moeten zijn in ieder geval :) Helaas betekent dat ook dat het niet goedkoop is, maar het is toch iets om uit te proberen nu we toch daar zijn. Het probleem was alleen om een geschikt steakrestaurant te vinden. Jose overhoorde gisteren in het hotel een paar toeristen die op zoek waren geweest naar Kobesteak maar het nergens konden vinden. Wij hadden ook geen kaart van Kobe en we konden de toeristeninfo nergens vinden, dus uiteindelijk hebben we het maar gevraagd in een reisbureau in het station :O Daar werden wij geweldig geholpen door een Japanse dame die beter Engels sprak dan wij drieen bij elkaar (Aaron is Schots dus dat klinkt nergens naar (bij het herkennen van ingesproken woorden voor ons werk krijgen buitenlanders als Ryu (Nl,FR) en Marco betere resultaten), Jose heeft een behoorlijk Spaans accent en mijn Engels is ook nog steeds behoorlijk vernederlandst). Zij gaf ons de naam van een goed restaurant en wees ons naar de plek waar we de toeristeninfo konden vinden, na ons eerst te waarschuwen dat Kobe steak behoorlijk duur was.. We zijn eerst naar de toeristeninfo gegaan, waar we een prachtige kaart kregen met daarop alle steakrestaurants in Kobe :D

De steakkaart bleek wel een beetje outdated te zijn na een stukje gelopen te hebben, maar dat was geen probleem omdat we al drie andere restaurants gevonden hadden die Kobe-steak serveerden. Ik kan me echt niet voorstellen hoe die vage buitenlanders in het hotel geen steakrestaurant konden vinden :x Wij hebben er eentje gekozen die qua prijs iets onder het gemiddelde lag. Niet veel later lagen er drie kobe steaks op onze borden :) Voor 7600 yen per stuk, meer dan 50 euro :O! Maar goed, dan krijg je ook wat, want de smaak was echt geweldig. Die past zo in mijn top 3 van steaks (die nu bestaat uit Kobe steak, biefstuk uit een restaurantje in zeeland genaamt Paddington en een grillde steak die ik een hele tijd geleden in Californie heb gehad, en natuurlijk de barbecuebiefstuk van mijn moeder, die ook heel goed bevalt en ik nog veel vaker kan (kon..) eten ook). De kwaliteit van de Kobe-biefstuk is echt goed: er zit geen enkel stukje aan wat minder mals is of minder lekker smaakt dan de rest; qua vleeskwaliteit is dit absoluut het beste wat ik gehad heb.

Even later en 7600 yen lichter liepen we richting het station toen het opeens hardop begon te sneeuwen! Dat was leuk, maar het hield helaas weer op na een paar minuten. We zijn richting de havens van Kyoto gelopen om wat te sightseeen en wat foto's te maken. Dat kwam net mooi uit want het liep net tegen zonsondergang aan. kobe is ook een erg mooie plaats: grote gebouwen en wijde straten. Alles ziet er nieuw, schoon en netjes uit, net als in Himeji, alhoewel Kobe meer een 'grote stad'-gevoel heeft. Op de terugweg naar het station hebben we door Chinatown gelopen, waar allerlei kraampjes staan waar je (slecht) eten kan kopen dat je in de loop kan opeten. Dat is op zich niet zo bijzonder, maar wel in Japan, waar het onbeleefd is om op straat te eten en te drinken terwijl je loopt. Het enige wat onbeleefder is dan dat is eten of drinken in de trein. Meestal zijn het alleen buitenlanders (gaijins) die dat doen.

Op het station hadden we even paniek omdat we onze locker nergens konden vinden. We hadden overal gezocht bij het station, bij elke ingang (oost, west, noord). Uiteindelijk kregen we door dat het station bestond uit drie 'gates' met elk drie ingangen.. en natuurlijk waren wij bij de verkeerde gate. Maar goed, op weg naar Osaka en ons nieuwe hotel voor de tweede helft van onze trip.

Osaka is lelijk! Nouja, het is vast niet allemaal lelijk, maar ons hotel bleek zo brak en in zo'n achterbuurt te zijn dat ik er niet echt enthousiast over kan zijn. Het station waar we aankwamen had een verschrikkelijk ranzig, oud uiterlijk, en toen we uit het station stapten werd het alleen maar slechter. De buurt waarin ons hotel was was volgens mij een achterbuurt van Osaka: erg donker, zwervers, afval, verlaten straatjes, oude kapotte gebouwen etc. Het hotel bleek niet veel beter te zijn (wat we trouwens ook niet verwachtten voor de prijs: 2300 yen, ~17 euro per nacht). De kamer zelf was zo klein mogelijk en had alleen een bed, airco en een TV/Video en een koelkastje. De WC's en wasbakken zijn gedeeld per verdieping en er is een gemeenschappelijke doucheruimte waar we nog niet hebben durven kijken. Net nadat we aankwamen liep ik naar de WC toen ik opeens een vage Australische gast tegenkwam. Een redelijk onschone Peter Jackson (regisseur van Lord of the Rings, kort, dik, baard) lookalike die blijkbaar was geinterreseerd in een praatje met de nieuw aangekomen reizigers. Dat was dus iets in de trant van: "g'day mate, where ya from?". Deze persoon zag er absoluut niet uit alsof normale mensen er iets mee te maken wilden hebben, dus na een snel antwoord ben ik snel doorgelopen naar de WC. Daar hoorde ik hem Jose en Aaron aanvallen met zijn volgende vraag, en zij hadden ook niet bepaald zin om met de vage Australier te praten. Het klinkt op zich redelijk normaal om even een praatje te maken met een mede-buitenlander in Japan, maar dat is het goedkoopste hotel in Osaka, en de gasten zijn net zo. Dat zijn niet bepaald mensen die je nog een keer hoeft tegen te komen.

We waren redelijk vroeg aangekomen in Osaka en we hadden eigenlijk n iet zo'n zin in om in ons crappy hotel te blijven, dus we zochten eigenlijk naar iets om te zien en te eten voor de avond. In de achterbuurt van ons hotel was niet al te veel te zien of te eten, behalve 1 buurt: shin sekkai. Shin sekkai betekent 'nieuwe wereld' en dat is een wijk tegenover ons hotel. Denk bij shin sekkai aan alle rampen/science-fiction films waar in de toekomst alles verkeerd en corrupt is (Blade Runner bijvoorbeeld). Zo'n soort plaats is shin sekkai, en zo is het ook berucht in heel Japan. Shin sekkai is een wijk dat misschien 20 jaar geleden heel modern was (een nieuwe wereld), maar daarna oud en vies is geworden, waarna het volstaat met pornowinkels en slechte restaurants. Jose zei dat het beter was om het meeste geld en andere dure dingen in het hotel te laten :O

.. maar Japan blijft Japan, en zelfs in de ergste ghettowijk van Osaka lopen Japanse families met kleine kinderen rond na winkelsluitingstijd. We liepen langs een hele donkere weg langs het spoor toen we opeens lawaai hoorden uit een grote afvalcontainer. Blijkbaar hebben zelfs de zwervers TV of radio in hun afvalcontainer in Japan. Shin sekkai bleek gewoon een wijk te zijn met een heleboel slechte restaurants, goedkope winkels, pornowinkels, pornobioscopen en dronken Japanners. Ik kijk eigenlijk nergens meer van op sinds ik in Japan ben aangekomen, dus dit viel ook nog wel mee :P

Foto's
http://imgupload.jeffjuh.nl/rv/Web0105
Placemarks
http:///placemarks/Kyoto_4.kmz
Hotel:
http://www.raizan.com/raizan-english/main.html
Bagger!