The colorful wolf

Woei! Ik heb vandaag voor het eerst mijn kleren in de wasmachine gedaan en de vaat gedaan (en het aanrecht schoongemaakt!). Ik wilde eigenlijk al eerder afwassen maar ik vergat steeds om een afwasborstel te kopen. Mijn kleren zitten nu in de wasmachine, dus we zullen zien wat er uit komt zometeen :O. Overigens weet de wasmachine volgens Jason zelf hoe warm hij moet worden, dus het is niet echt een probleem denk ik. Vandaag was eigenlijk redelijk saai. 's Morgens ben ik op mijn nieuwe fiets naar mijn werk gegaan. Ik had me wel bijna verslapen omdat mijn telefoon leeg is en die gebruikte ik als wekker. Vandaag was voortgangpresentatiedag, en toen ik om half 10 op mijn werk was kwam Jason bijna gelijk naar me toe en zei dat ik maar beter nog even een presentatie moest maken omdat de nieuwste persoon altijd als eerste moet. Ik heb dus in 45 minuten nog net een geniale powerpoint-presentatie in elkaar kunnen knutselen over mezelf, Nederland, waar ik woon en Alfred J. Kwak. Iedereen was er wel over te spreken. Tijdens de lunch vonden sommigen het de beste intropresentatie ooit :D De meeste mensen zeggen niet veel meer dan hallo op hun eerste presentatie, dus ik sprong er positief uit :) Daarna kwamen er een helemaal presentaties van andere mensen waar ik 's morgens ongeveer de helft van meekreeg omdat ik de technologie nog niet ken, en 's middags maar een kwart omdat ik enorme last van jet-lag kreeg. Ik viel echt bijna in slaap in de laatste uurtjes werken. Mijn werktijd staat vast van 9:30 tot 18:15, maar ik ben er 10 minuten eerder tussenuitgeglipt om met de twee franse jongens (of waren het nou italianen? ik weet het niet meer) en een nieuwe jongen uit Madrid te gaan eten bij de ramenshop. De spanjaard was net tegen 5 uur 's middags aangekomen waarna hij al bij de youth heim is geweest en de werkplek in de tower al heeft gezien, dus hij heeft ook een drukke dag gehad.

Helaas zijn de batterijen leeg van mijn digicam en werkt mijn oplader hier niet, zelft niet met converterstekker (accepteert geen 110 volt) :'( Mijn muisstekker werkt bovendien ook niet, dus mijn draadloze muis gaat waarschijnlijk leeg zijn over een paar dagen.

Ik begin de technologie van het bedrijf al een beetje door te krijgen. Na alle voortgangspresentaties te hebben gezien heb ik een beetje daar waar het eigenlijk om gaat bij het voice interface project. Het is echt interresant om te zien hoe alles werkt in het bedrijf. Op het moment is iedereen druk bezig met een nieuwe klant: Clarion (van de autoradio's). Clarion is bezig met een voice navigatiesysteem voor in de auto en daar zorgt Asahi Kasei V.I.P. voor. Dit systeem moet gaan werken in het engels, japans, nederlands, frans, duits en nog een paar talen, dus ik mag er ook al actief aan meewerken op mijn tweede werkdag. Het werk dat ik tot nu toe heb gezien gaat ongeveer als volgt: je stelt een vocabulair samen (bijvoorbeeld alle telwoorden), je noteert alle uitspraken (zeven,zeuven etc.) en je traint het stemherkenningssysteem. Voor het trainen ervan is een heleboel spraakinformatie beschikbaar van honderden en soms duizended mensen per taal, die een woord nooit allemaal precies hetzelfde uitspreken. Behalve dat moet je het systeem ook zelf testen met je eigen stem en randgevallen, zoals een zwaar accent of een onduidelijk uitgesproken woord. Afhankelijk van de toepassing wordt het brongeluid gemixt met achtergrondgeluid om het systeem te trainen. Anders werkt het systeem in echte situaties niet meer.

Hmm. Pocky. Pocky is de number-one snack hier in Japan en is er in duizend verschillende smaken. Het is een soort van soepstokje met chocola eromheen. Ik vind het eerlijk gezegd niet zo bijzonder, alhoewel je er wel makkelijk in dooreet. Het is net zoiets als die koekjes van de schlecker die ik altijd zo lekker vond, maar dan dunner. En binnenstebuiten.

Overigens schijnt het hier practisch onmogelijk te zijn om kaartjes te kopen om terug te sturen. Ik heb tijdens de lunch even gevraagd aan de collega's, maar die zeiden dat er in heel Atsugi (verreweg de grootste stad van Kanagawa provincie, populatie 220.053, 89.265 huishoudens en 2367 mensen per vierkantie kilometer) geen postkaartjes te krijgen zijn, en dat ik daarvoor in Tokyo moest zijn. Nu ga ik daar misschien toch heen de komende zondag met een paar jongens (Akihabara, zo ongeveer de grootste computer en technologiewinkelstraat/wijk/stad ter wereld :O ). En anders print ik zelf wel wat kaartjes op het werk.