The colorful wolf

Zo, daar ben ik weer, live vanuit Japan :) Ik zit op dit moment op mijn werk (ja, het is weer zaterdag :'( en er is weer niemand..). Gisteren ben ik aangekomen in Japan. Ik stapte van het vliegtuig, de paspoortcontrole ging megasnel met mijn re-entry permit en ik stond een half uurtje nadat het vliegtuig aankwam al op de bus te wachten (het wachten op mijn koffer duurde wat langer).

Toen ik eenmaal in de bus zat schrok ik me dood. Ik dacht dat ik wel weer gelijk zou wennen aan Japan maar dat bleek niet zo te zijn. De auto's rijden aan de andere kant van de weg, er staan allemaal vage tekens op borden, de huizen zijn heel anders en er zijn opeens bergen! :O Naja, allemaal dingen die ik wel wist eigenlijk, en na een half uurtje onderweg te zijn was ik er eigenlijk alweer aan gewend.

Ik weet nog hoe gespannen ik was toen ik de eerste keer naar Japan ging. Ik wist helemaal niks eigenlijk van de omstandigheden hier, en ik had ook maar een vaag idee van mijn werk, mijn huisvesting, mijn collega's etc. Nu is het gewoon een 'commuting' naar mijn werk van 17 uur lang :O en dat maakt de reis een stuk saaier, omdat je dan toch naar 'huis' wilt, terwijl de eerste keer dat ik dit deed de reis een deel was van de ervaring. Dat ervaar ik nu toch heel anders, en ik heb me dan ook dood verveeld in het vliegtuig. Ik kon ook nog niet slapen, dus ik heb de Da Vinci code maar gelezen. Die heb ik nu bijna uitgelezen. Leuk boek. Conspiracy theories en geheime organisaties daar houd ik zowiezo al van, alhoewel het Christendom er wel erg dik op ligt, maar daar kom je nou eenmaal niet onderuit bij dat onderwerp.

Naja, aangekomen in Atsugi wilde ik gelijk even geld pinnen, maar ik kwam erachter dat ik mijn loon voor de vorige maand nog niet binnen heb :O en dat is best lastig omdat ik bijna al mijn loon (dat kleine beetje dat ik niet heb uitgegeven aan dure reisjes :D) nu op mijn Nederlandse bankrekening heb gezet, dus ik heb haast geen geld hier.. Naja, veel uitgaven heb ik nou ook weer niet, dus het zal wel goedkomen.

Ik kwam tegen 12 uur aan, net middagpauze op het werk, dus dat was net een mooie tijd voor mij om te kijken hoe het gaat met iedereen. Dus ik ben op mijn fietsje gestapt (echt een schaal 1 op 2 model van mijn fiets in Nederland, wat een klein rotding :O) en ben naar het werk gefietst. De ontvangst die ik daar kreeg vond ik echt geweldig. Bijna iedereen was alweer terug van hun vakantie (op 3 personen na), dus ik ben 1 van de laatsten die terugkomt. Iedereen is gelijk heel enthousiast en vriendelijk, en daardoor voel ik me echt thuis hier :) Ik heb echt het idee dat Atsugi mijn 2e thuis is geworden. Overigens betekent dat niet dat ik al heb besloten of ik hier nog een jaartje blijf, want dat weer ik nog steeds niet. Het voelt echt als thuis aan hier. Ik voel me erg lekker, op het werk ook :)

Dus het is weer zaterdag, en ik moet weer een werkdagje inhalen. Lange vakanties kosten wel wat.. Ik heb op dit moment naast me op mijn computer een groot A4-tje hangen met daarop een tekening van mijn 2 directe bazen: Alvaro en Dominik die chagrijnig naar me kijken, met daarboven de tekst: "We are watching you! (So keep working)" :O

Het werk gaat zijn gangetje wel, en ik heb nog genoeg te doen. Owa-san heeft tegen me gezegd dat ik misschien aan de ontwikkeling van het een nieuw spraakherkenningsmodel mag werken. Dat wil zeggen, het van de grond af ontwikkelen want daar is nog helemaal niets voor aanwezig (veel duidelijker kan/mag ik denk niet zijn). Maar zelfs zonder dat heb ik ruim voldoende werk om mijn jaartje hier af te maken, en misschien wel genoeg voor 2 jaar. Ik vermaak me hier wel :)

Het is gewoon niet voor te stellen hoe anders het hier is vergeleken met Nederland. En toch voel ik me er thuis. Dat is een goed gevoel :)