The colorful wolf

Foto's (ありがとう Jeffrey!)
http://imgupload.jeffjuh.nl/rv/Web0108/
Placemarks
http:///placemarks/Kyoto_7.kmz

Ik moet eerst even zeggen dat ik voor alle de verslagen van de andere dagen alles compleet had uitgeschreven in mijn kladblokje de dag erna, maar voor Nagoya heb ik dat niet gedaan in de veronderstelling dat ik dat wel kon doen als ik mijn blog zou bijwerken. Dat is inmiddels twee weken geleden :O

's Morgens vroeg in Osaka hebben we gelijk alle spullen ingepakt waarna we naar het station gegaan zijn waar we de shinkansen naar Nagoya konden nemen. Het plan voor die tijd was eigenlijk om nog een park/dierentuin te bezoeken in Osaka voordat we naar Nagoya gingen, maar we hadden eigenlijk wel genoeg gezien van Osaka. Voor een heel leven lang misschien zelfs :P Het spullen inpakken ging voor mij en Aaron zonder problemen, maar Jose had als souvenirs een houten zwaard gekocht en een, euh, 'samuraihoed' oid van stro, die hij dus overal mee heen moest slepen. Hij had ook nog allerlei kleine dingetjes zoals foto's en papiertjes waarvoor hij een aparte map meehad die niet mocht kreuken, dus die kon hij niet in zijn tas stoppen.

Aangekomen bij het station hebben we gelijk de tickets voor de shinkansen gekocht bij een ticketbalie (alhoewel er ook ticketautomaten waren voor shinkansen tickets) waarna we naar het perron zijn gelopen. Het is toch weer indrukwekkend om een voorbijzoefende shinkansen te zien. Onze shinkansen stopte bij het perron, wij liepen de wagon in, hadden bijna onze stoelen bereikt toen Jose opeens zei dat hij zijn papieren map met souvenirs vergeten was :( Hij probeerde nog uit de shinkansen te komen voordat ie wegreed maar helaas, het was al te laat.. Naja, niks meer aan te doen behalve in Nagoya vragen of ze naar Osaka kunnen bellen om te vragen of ze het ergens hadden gevonden. Even de trein terugpakken gaat ook niet, want we hadden tickets met gereserveerde stoelen, en dan moet je voor de volgende shinkansen nieuwe tickets kopen ( > 10000 yen = > 75 euro)...

In Nagoya zijn we gelijk naar de infobalie gegaan, waar ze gelukkig Engels spraken (wij hadden in de trein druk geoefend om in het Japans te kunnen zeggen waar we wat verloren hadden en wat we wilden, maar dat was niet nodig). Zij belden naar het station in Osaka, maar helaas waren onze souvenirs (nog) niet gevonden. Balen dus, vooral voor Jose. Hij heeft ook wel pech gehad deze trip: een kapotte fiets, verkouden worden en nu zijn souvenirs vergeten.

Er waren een aantal dingen die we wilden zien in Nagoya, waaronder een park waarvan ik de naam alweer vergeten ben. Maar dat geeft niet, want dat park bleek meer een pretpark te zijn met een hoge entreeprijs, dus daar zijn we niet ingegaan. Het stukje lopen ernaartoe luchtte echt op na Osaka. Het is echt een heel verschil als je van Osaka komt, met veel oude, hoge gebouwen, relatief smalle straten en een bewolkte lucht, en dan naar Nagoya gaat, dat veel bredere straten heeft, minder hoge en nieuwere gebouwen en een helder blauwe lucht. Het geeft een veel frissere indruk dan Osaka.

Na het park waar we niet geweest zijn hebben we een eindje gelopen naar een tempel met een groot Buddhastandbeeld. Perfect voorbeeld van de scheiding van oud en nieuw: tegenover de oude buddhatempel zit een supermarkt met de naam 'hyper convenience U.S. mart'.. De tempel zelf was niet al te groot, en het buddhastandbeeld ook niet, maar volgens Jose's gids waren de hoofdattracties hier een heleboel penisstandbeelden :O klinkt.. interresant, maar dan hadden de Japanners ze blijkbaar wel goed verstopt, want wij konden ze niet vinden. Op naar de volgende bestemming dan maar.

De volgende bestemming was wederom een tempel waarvan ik de naam vergeten ben :x en deze tempel stond letterlijk middenin de stad tussen een paar drukke winkelstraten in. De tempel zelf was niet zo bijzonder. We worden denk ik een beetje immuun voor tempels na alles wat we gezien hebben. De winkelstraat was wel grappig omdat er veel winkels waren met een Amerikaanse invloed, of tenminste winkels van Japanners die wanhopig doen alsof zijzelf en hun winkels Amerikaans zijn. Dat is blijkbaar in de mode hier, nog meer dan in de rest van Japan.

Daarna zijn we naar, jawel, een tempel gegaan! Op dit punt interreseerde het me echt niet meer wat voor tempel het was, ik weet alleen nog dat deze bekend was omdat het zwaard van een dooie keizer daar werd bewaard ofzo. De omgeving van de tempel (die midden in de stad stond net als de andere tempels) was wel mooi met een beetje bebossing eromheen. Toen we 's morgens naar het park in Nagoya gingen en de buddhatempel kwamen we haast geen mens tegen. Daarna liepen we door de Amerikaanse winkelstraten en daar leek het wel alsof de helft van de bevolking van Nagoya daar (samen met ons) aan het winkelen waren. Aangekomen bij deze tempel bleek dat de andere helft van alle Nagoyanen naar de tempel waren gegaan :O Echt megadruk, en het was haast niet mogelijk om een beetje normaal foto's te maken of dingen te zien. Bij de meeste tempels heb je de gewoonte om ergens in de buurt van de tempel geld te 'doneren', dat wil zeggen: je hebt een plek die aangewezen is als 'gelddoneerplek', en daar gooit iedereen zijn geld naartoe, van dichtbij en van ver weg. Bij deze tempel was dat echt maf om te zien, want door de hoeveelheid mensen kon niemand echt dichtbij die plek komen en kon je continu een muntjes door de lucht zien vliegen. Ik weet niet waar buddha dat geld voor nodig heeft (snacks kopen misschien? hij heeft een aardig dik buikje) maar die hoeft de rest van het jaar niet meer te werken, er lag echt voor een fortuin aan munten, en briefgeld.

Na de maffe tempel zijn we naar het winkelgebied gegaan, wat bestond uit een hele brede straat boven de grond en een groot ondergronds winkelcentrum. Dat winkelcentrum bleek vooral te bestaan uit kledingwinkels (en een heleboel Japanse vrouwen :) en een paar restaurantjes. Daar hebben we even gegeten waarna we een beetje hebben rondgelopen op de grote straat boven het winkelcentrum. Het schijnt dat daar ook ergens het pokemoncentrum in de buurt was waar Jose en Aaron wilden kijken, maar dat konden we niet vinden. Bij een grote fontein hebben we nog even gekeken naar een stelletje Japanners die er belachelijk uitzagen in 60's kleding uit Amerika (denk Fonzie uit Happy days, leren broek, leip kapsel etc.) en probeerden te dansen op de 60's muziek maar dat zag er echt totaal niet uit. Als zoiets in Nederland gedaan werd dan werden ze hardop uitgelachen vanwege de belachelijke performance, maar ja, dit is in Japan, dus je kan wegkomen met een heleboel belachelijke dingen gewoon omdat iedereen te beleefd is om er iets van te zeggen.

Samenvatting van de dag: souvenirs verloren, park was te duur, penistempel had geen penissen (penii?), winkelcentrum had geen leuke winkels en we konden het pokemonmuseum ook niet vinden. Dat klinkt nogal negatief, want eigenlijk viel het wel mee. We hadden alledrie niet zo'n zin meer om nog langer in Nagoya te blijven en een capsule hotel op te zoeken, dus we zijn teruggegaan naar het station om de shinkansen naar huis te pakken.

Op het station aangekomen hebben we eerst de shinkansentickets gekocht, deze keer bij de automaat, voor de eerstvolgende shinkansen, die in ongeveer 10 minuten vertrok. En toen moesten we onze bagage nog uit de lockers halen :O we hadden toen we aankwamen in Nagoya onze zware tassen in een locker gedaan in het station, en nu moesten we snel rennen naar de locker om onze spullen te halen. Dat gauw gedaan, maar toen hadden we echt heel weinig tijd over, dus we hebben een mooie show voor iedereen op het station gemaakt door op volle snelheid door iedereen door te zigzaggen op weg naar de shinkansen. Denk aan drie buitenlanders die met een noodvaart op je af komen, allemaal met zware weekendtassen en eentje met een samuraihoed en houten zwaar d :O dan ga ja als klein Japannertje wel opzij :D Toen was er nog even paniek bij de ingang van de shinkansenperrons, waar je je ticket door een apparaatje moet halen voordat het hekje opengaat. Dat werkte goed voor Aaron, maar voor Jose en mij bleef het stomme hekje dicht. Gelukkig kwam er een stationtreinshinkansenmedewerkergastje aanlopen die ons erlangsliet na het laten zien van onze tickets. Vol gas de roltrap af en we waren nog net op tijd :D

De treinreis terug naar Odawara was rustig. We waren net op tijd om de zonsondergang te zien vanuit de trein. De reis van Osaka naar Nagoya was ook mooi trouwens, omdat de trein dwars door een mooi besneeuwd en bergachtig gebied gaat. Terug in Atsugi zijn we volledig bepakt en bezakt ons (nou ja, mijn) favoriete ramenrestaurant ingelopen net voor het station voor onze 'victory ramen'. De loop terug naar het youth heim was verbazingwekkend licht na al het geloop en gefiets wat we de afgelopen week hebben gedaan. Het was echt een geweldige trip, en ik heb zeker een paar plaatsen gezien waar ik nog terug wil komen voordat ik wegga uit Japan. Osaka is niet 1 van die plaatsen trouwens :P

Ik ben bang dat het geen goedkoop tripje was. Ik ga niet uitrekenen hoeveel ik precies heb uitgegeven, maar alleen de shinkansen tickets kostten al 30000 yen (+-225 euro) heen en terug. De hotels waren niet zo duur eigenlijk. Nu ik erover nadenk: 1 goede Kobe-steak kost net zoveel als drie nachten slapen in Osaka :O naja, het geld kwam wel op in ieder geval.